Nee schat dat doe ik zelf wel even.’ Is een uitspraak die ik steeds minder doe. Heel soms stap ik nog wel eens in deze valkuil, maar het gaat me steeds beter af! En dat ondanks dat ik het liefst zelf het eten kook (vers en zonder pakjes en zakjes) en de was strijk en opvouw (want dan ligt het tenminste netjes in de kast). Oja, daarna ruim ik de was ook het liefste zelf op zodat het wél in de juiste kast ligt – en netjes waar het hoort.
De lat ligt hoog. Wij vrouwen zijn er heel erg goed in om het goed te willen doen voor anderen. We zijn verbinders, verzorgers en kunnen ongelofelijk veel aan. Dat maakt dat we ook veel doen, en als we ons best doen, strepen we echt veel van onze to-do lijst op een dag. En vaak zelfs ook op onze manier (lees: de beste manier). Dit is dé voedingsbodem om het streven naar perfectionisme te doen groeien. Als we niet oppassen dan ligt die lat zodanig hoog dat het onmogelijk wordt om eraan te voldoen.
Ga maar eens na bij jezelf, wat zou er onder die hoge lat schuil gaan? Is het de wens om bevestiging te krijgen dat jij het aankan? Dat jij het goede doet en jij ertoe doet? Of mag jij geen fouten maken van jezelf? Vraag je eens af waarom je die lat zo hoog legt. En of dat terecht is, want als je wat liever voor jezelf zou zijn, zou de lat dan niet ook wat lager mogen?
Het begon als een kracht…
Je kent vast de uitspraak: onder iedere kwaliteit schuilt een valkuil. En zo is het precies voor de kwaliteit verantwoordelijkheid nemen. Moeder natuur heeft ons vrouwen daar een meer dan gezonde portie van meegegeven. We dragen de verantwoordelijkheid voor ons kroost, juist in die eerste fase. Daarnaast draagt de vrouw vaak ook primair de zorg voor het huishouden en alle randzaken die erbij komen.
Hoe komt dat toch? Een interessante vraag, die niet zomaar beantwoord is. Het heeft te maken met het feit dat wij als vrouw een andere aard hebben dan de man. Nu zijn niet alle mannen en vrouwen gelijk, er zijn ook zeker situaties waarin dit niet op gaat. En toch is het in de meeste situaties wel zo gevormd. En dat is niet goed of slecht, dat is hoe het is. Dus stop ermee de verantwoordelijkheid en jouw perfectionisme die jij jezelf op legt, ook op je partner te projecteren. Wil je meer balans in de taakverdeling? Maak dit dan bespreekbaar en geef duidelijk aan wat je van je partner verwacht.
…en toen ineens een valkuil
Maar hoe zit het nu met de kracht die een valkuil wordt? Ga maar eens na, hoeveel ruimte laat jij aan je partner om bepaalde taken over te nemen? Hoe vaak troost jij je kind al voordat je partner ook maar de kans krijgt? Of kook jij het eten liever zelf omdat je dan weet dat het op jouw manier bereid wordt? Misschien doe jij liever zelf de boodschappen omdat anders de verkeerde dingen worden gekocht? Regel jij de traktatie van je kind omdat je de aanname doet dat als je partner de traktatie verzorgt, je kind daar minder blij mee is? Snap je wat ik bedoel?
Dat is dus precies de valkuil: als je té fanatiek jouw verantwoordelijkheidsgevoel direct omzet in actie, ontneem je jouw partner de kans om ook maar iets te kunnen doen! Niet zo handig toch? Probeer het eens wat vaker te laten gebeuren, en kijk eens wat er dan gebeurt. Kijk eens naar het leuke aspect ervan en laat je eens verassen door wat er gebeurt. Hoe erg is het als je partner in plaats van billendoekjes ineens boerderijkoekjes meeneemt uit de supermarkt omdat hij je handschrift op het boodschappenlijstje niet goed kon lezen…
Sta er eens voor open om daar zonder oordeel naar te kijken. Hoe erg is het dat het eens anders gaat? Wellicht levert het wel heel verassende maaltijden op als je partner kookt. Of juist niet, maar kun jij met dié tijd wel even een moment voor jezelf pakken.
Hoe laag kun jij jouw lat leggen?
Echt geloof mij als ik je zeg dat jouw lat lager kan! Begin eens klein. Bijvoorbeeld bij huishoudelijke taken. Stel jezelf de vraag wat het positieve effect zou zijn als je de lat zou verlagen. Denk eens aan het volgende voorbeeld. Het liefst wil je iedere avond zelf koken op een zo gezond mogelijke manier (lees: geen pakjes en zakjes en het liefst ook nog Biologisch). Wat zou er gebeuren als je dit niet iedere avond zou doen?
Dan eet je niet 7 dagen in de week eten zonder pakjes en zakjes en is het niet altijd Biologisch! Wow, heftig he?! En wat levert dit op? Een hoop tijd én rust. Want als dit niet meer moet, kan je het ook niet fout doen. En die rust levert minder stress en spanning op. Minder gedoe als je kroost op het gezelligste tijdstip van de dag (yep rond etenstijd) op zijn zachts gezegd niet de gezelligste is. Terwijl jij je uitslooft om een gezonde maaltijd op tafel te krijgen. Snap je hem? Laat dit eens los op andere ‘moetjes’ die jij jezelf hebt opgelegd en ervaar wat het voor je doet als je dit los laat.
