Werk als uitvlucht

Ik mag het niet denken van mezelf maar toch doe ik het..

Het is donderdag avond. De eerste halve dag zit erop. Nog 5 te gaan. Poehee als die nachten zo blijven, dan wordt dit een heel lang weekend..

Ik betrap me op een gedachte die ik niet wil hebben. Ik hoor namelijk blij te zijn met ze. Ik hoor het leuk te vinden om veel tijd met ze door te brengen. Dus dan hoort een lang Paasweekend mét als kers op de taart nog een studiedag eraan vast geplakt ook fantastisch te zijn toch?

— yep, allemaal overtuigingen 😉 —

Het gaat natuurlijk over mijn kinderen. En dan met name de oudste 2. De jongste zou ik het liefst ‘s nachts even naar het kinderdagverblijf brengen 😉 .

In de fase waarin we nu zitten (lees: ik zie bijna ieder uur van de nacht) én een oudste kleuter die in de fase zit van ALLE grenzen opnieuw onderzoeken mét bananen in de oren is een werkdag echt een soort bijkomen.


Tel daar een jongste kleuter die net gestart is op school en thuis veel aandacht, liefde en warmte nodig heeft. Als ze niet bij mij op schoot zit is alles te veel. Het komt me dus bar-slecht uit om 3 dagen extra samen met deze lieve, leuke maar bijzonder veel herrie makende kleuters te spenderen.


Liever een gewoon kort weekend en lekker werken. Waar werk al niet goed voor is ;-). Gelukkig voel ik me niet schuldig over de gedachte dat ik liever een kort weekend had gehad. Wel was ik er tegen aan het ‘vechten’. De gedachte was er namelijk en ik wilde hem niet. 


Ken je dat?


Wat mij dan helpt – en jou misschien ook – is door even bewust stil te staan en tegen mezelf te zeggen: Het is ok dat ik deze gedachte heb.

 

Direct volgt er een gevoel van opluchting. Ik hoef er niet meer tegen te vechten én kan nu kijken naar een oplossing. En dan ineens komt de volgende vraag als vanzelf op: Wat gaat me helpen om er toch een fijn lang weekend van te maken?


Waarin aandacht is voor iedereen: dus voor de kinderen, voor Bart én voor mij!

Dan is er nog maar 1 stap te zetten en dat is dit met Bart afstemmen hoe en wanneer we dit regelen. Vaak ga ik dan lekker even een uur sporten of trek me even terug thuis, net waar ik zin in heb. Ik blij, kinderen blij 🙂

Uitgelicht

Dit vind je misschien ook leuk:

Mijn werkdag

Ik zat al een tijd niet lekker in mijn vel. Maar ik had het niet door. Want ik leefde vooral vanuit mijn hoofd en bleef

Het brak me op

Het gebeurde me iedere keer weer. Nét te laat ging ik weg van kantoor.   Waardoor ik toch weer in de file stond. Ik mezelf