‘Je bent zo een doorzetter, knap hoor hoe je het allemaal combineert’.
Vroeger voelde dit heerlijk als iemand dit tegen me zei. Het gaf me erkenning en bevestiging. De bevestiging dat ik het goed deed.
Een tijd geleden kwam ik bij een acupuncturist op een eerste consult. Het was een oudere wijze vrouw en type: ik zeg precies wat ik vind. Nog voordat ik met mijn billen op de stoel tegenover haar zat zei ze: ‘Jij bent echt een vechter hé?’ gevolgd door ‘Je ziet er moe uit’.
‘Shit’ dacht ik, da’s een lekker begin! ‘Dit is niet wat ik wil horen’..
Natuurlijk heeft een vechter zijn ook voordelen en mooie eigenschappen. Maar voor mij heeft een vechter zijn de bijsmaak van: ten koste van mezelf dingen doorduwen.
Het is precies dat – ten koste van mij – wat ik niet meer wil en doe. Toch is vechten mijn kracht en mijn valkuil. Vechten in sommige situaties is super nuttig. Maar ik deed het constant. Altijd.
Net 3 maanden moeder: doe mij maar een promotie!
Net 3 maanden moeder: ‘Doe mij maar een promotie!’
Toen ik net bevallen was van Lucas bedacht ik dat ik voor een promotie wilde gaan. En nee dat ging niet vanzelf, ik heb er echt voor gevochten.
Ik moest mensen overtuigen die vonden dat ik het rustiger aan moest doen als kersverse moeder. Ik heb tactieken uitgedacht om mijn doel te halen en kan zeggen dat het uiteindelijk is gelukt.
Dit patroon van vechten en strijden gaat ver terug. Al op de basisschool was het een gevecht om iedere topografie in mijn kop gestampt te krijgen. Huilend en strijdend blokte ik samen met mijn vader tot op de de laatste avond voor de toets tot het er eindelijk een klein beetje in zat.
Bakken met energie kostte het me
Dit mechanisme heeft me zóveel energie gekost. Dat verklaart waarom ik me vaak zo moe en uitgeput heb gevoeld. Ik verklaarde dat door het harde werken. Door de slapeloze nachten. Maar de moeheid was er ook met goede nachtrust en tijdens vakanties.
Ik was continue aan het strijden. Nadat ik me bewust was van dit patroon streed ik om het te doorbreken. Het voelde alsof ik niet anders kon.
Nu vele jaren later snap ik waar dit patroon is ontstaan. Ik heb de bron ervan kunnen aanpakken waarmee het patroon bijna als vanzelf is opgelost (ja echt!). Door te begrijpen hoe onze hersenen gebeurtenissen verwerken en opslaan, heb ik in heel korte tijd méga veel rust gecreëerd en het strijden los kunnen laten.
Vraag je veel van jezelf of voel je je druk?
Ieder vervelend patroon kun je loslaten. Mits jij dat echt wilt.
Ik wil je heel graag meegeven dat er wél een andere manier is als jij last hebt van een patroon.
Denk bijvoorbeeld aan: perfectionisme, geen nee zeggen, schuldgevoel, jezelf tekort doen, druk zijn, knetterhard werken, nooit rust nemen, etc.
Ik geloof niet in tijdelijke oplossingen dus ik leer niet hoe je hiermee kunt omgaan. Dat is tijdelijk en helpt niet écht de bron van je gedrag aan te pakken.
Je weet al of je hier iets mee wilt of niet. Erover nadenken is niet nodig (ik leg je graag uit waarom). Wil je meer weten over hoe ik je kan helpen? Ik zou het ontzettend leuk vinden je te spreken en je meer te vertellen. Stuur me een mail of plan direct een afspraak in
