Het brak me op

Het gebeurde me iedere keer weer. Nét te laat ging ik weg van kantoor.

Waardoor ik toch weer in de file stond. Ik mezelf in de auto zat op te vreten als ik stapvoets over de A4 reed i.p.v. 130 (toen nog). 

Terwijl ik met strakke klamme handen mijn stuur vast hield en tegen mezelf zei: ‘Ik kan er nu niets meer aan doen, ik ben nu onderweg.’

Toch voelde dat niet zo. Ik voelde me opgejaagd.

Soms zelfs schuldig, want nu zou ik wéér later komen bij het kinderdagverblijf dan ik had gewild. 

Niet dat ik écht laat was, maar mijn deadline had ik op nu eenmaal op 17.00 uur gezet. 
Maar als ik dus in mijn eigen ogen te laat was – en ja dit was ook 17.05 – dan voelde dat alsof ik niet op tijd was.

Een intens rot gevoel.

Ik had gefaald. Het was niet gelukt.

Dus zodra ik snel mijn auto voor de deur parkeerde, mijn hakken gauw aan deed (auto rijden met hoge hakken is niet mijn ding 😉) rende ik nog net niet naar de voordeur van het kinderdagverblijf.

Om dus haast hijgend en met natte oksels van de autorit binnen te komen. Strak van stress hormonen en met een flinke dosis adrenaline.

Dat is namelijk wat we aanmaken naast allerlei andere stofjes. En dat is niet zomaar uit je systeem.

Ik kwam in een negatieve cirkel terecht. 

Lucas voelde mijn stress en werd méga pieperig.

Ik kon dus niet even rustig het eten koken (waarom deed ik dat niet voordat ik hem ophaalde?!) maar stond ik in de keuken met een gillende hongerige dreumes op mijn arm terwijl ik in de pannen roerde. 

Vervolgens bleef ik op de klok kijken of Bart nu – eindelijk – thuis zou komen en vrat me daar weer over op want hij was later dan ik wilde dat hij er was.

Het werd er dus niet echt gezelliger op thuis..

Ik zat in een negatieve cirkel waarin ik vaak dag na dag zat. 

Lekker rustig op de bank zitten met een kop thee als de kleine man lag te slapen was er niet bij. Ik voelde continue onrust en was altijd bezig en op een bepaalde manier gehaast. 

Voor mij waren dit de eerste voortekenen dat ik de verkeerde kant op ging. 
Ik herkende het toen alleen niet, ik zat middenin de overlevingsmodus.

Wat had ik dit graag eerder geweten.

Wist ik toen maar wat ik nu weet. Zodat ik momenten kon uitzoomen en ontspannen. Ik heb het via de lange weg geleerd en geef heel graag mijn meest effectieve stappen door aan jou.

Deze stappen pas ik o.a. toe in het PRIDE programma.

Een aantal heb ik samengevat in een kort en effectief stappenplan. Nieuwsgierig? Je kunt hem nu gratis aanvragen!

In dit effectieve stappenplan leer je in slechts een half uurtje: