Wat schuif jij al een tijd voor je uit?
Waarschijnlijk is dit iets dat je spannend vindt of niet gewend bent om te doen. Neem eens een moment om hier bij stil te staan, echt al is het 5 seconden, that’s all!
1..
2..
3..
4..
5..!
Ik vertoonde uitstelgedrag waar het gaat over het starten met podcasten. Graag deel ik dit voorbeeld met je omdat ik zeker weet dat jij je minstens in 1 van mijn 3 redenen zult herkennen!
Ik wilde zo graag starten met podcasten want ik praat makkelijker dan dat ik (nu deze blog) schrijf 
. Maar er waren zóveel (goede) redenen om het niet te doen…
#1 geen tijd
Ik had er geen tijd voor: deze herken je ongetwijfeld! En ik weet (en ik weet dat jij dit ook weet) dat tijd een keuze is. Is iets écht belangrijk? Dan maak je er tijd voor. Maar toch stonk ik erin en voelde dit even als een legitieme reden voor het uitstellen…
#2 een GOED plan – nee niet zomaar een plan, maar een echt GOED plan
Toen ik de reden (ofwel excuus) van tijd had getackeld kwam de volgende uitdaging! Zomaar iets doen, dat is niet mijn ding. Alles wat ik doe moet goed en de lat ligt hoog. De perfectionistische stem in mij had een goed punt vond ik want: regeren is vooruitzien! Een van mijn fijne overtuigingen 😉
Ik denk dat jij ook deze reden herkent: dat je de lat voor jezelf zó hoog legt dat je daardoor kunt stagneren. Totdat ik mezelf hierop ging challengen en ik dacht: maar wat nu als het zonder plan ook kan? Wat nu als ik durf te vertrouwen op mijn intuïtie, dat het wel kan zonder plan? (Leuk die rijmt )
#3 Niemand zit op mij te wachten
Is wat er toen nog overbleef. Ja, mijn innerlijke criticus is écht goed getraind! Die weerhoudt me als de allerbeste van het uit mijn comfortzone stappen! Dus hij trok nog een argument uit de hoge hoed: ‘Er zit niemand op jou te wachten’.
Heel even stonk ik hierin. Hij drukte op mijn onzekerheid-knop.
Totdat ik dacht: huh, maar ik heb zóveel fijne feedback en reviews gekregen van mijn klanten, dit kan niet kloppen.
Dus vroeg ik mijn innerlijke criticus met veel liefde het volgende (en ja sorry ik lijk misschien gek maar ik praat met mezelf ):
Ik zei: ‘Ik snap dat je het spannend vindt, en wees eens eerlijk: denk je echt dat er niemand op mij te wachten?’
Waarop hij (ja mijn innerlijke criticus is een ‘hij’) zei: ‘Nee natuurlijk zitten er wel mensen op je te wachten maar ik vind dit gewoon doodeng. En dit was het laatste wat ik nog kon bedenken om je er vanaf te praten’.
We gaven elkaar een knuffel en ik beloofde hem dat het goed zou komen en hij trots zou zijn!
Waarom?
Je vraagt jezelf wellicht af waarom al deze moeite? Want je had toch ook gewoon kunnen ‘afdruipen’ bij het eerste argument? Ja, goede vraag en dat was inderdaad makkelijker geweest. Had me een hoop geklets tegen mezelf bespaard . Dit kwam steeds weer terug in mijn hoofd. Er kwamen dingen op mijn pad waardoor ik iedere keer weer dacht: ‘hm ik zou hier toch wel echt wat mee willen?’.
Waarop mijn allerbelangrijkste vraag in dit proces boven kwam:
Wie heb ik te zijn?
Wie heb ik te zijn om de wereld een stuk beter te maken door zóveel mogelijk ambitieuze vrouwen met een jong gezin te kunnen inspireren en door elkaar te husselen? Zodat ze zichzelf weer op nr. 1 zetten, van me-time een prioriteit maken en weer in hun kracht staan!
Door in mijn comfortzone te blijven ga ik dat doel zeker niet halen wist ik. Dus waar kies ik voor? Welke keuze maak ik? Vanuit die mindset en energie ben ik argument voor argument gaan challengen en kan ik met trots aankondigen dat mijn eerste podcast online staat! Deze aller eerste podcast gaat over precies deze vraag: Wie heb jij te zijn?
Luister hier de podcast en kom er achter wie jij hebt te zijn!
